Het verschil

We hebben al weer enkele weken achtereen op onze vaste visdag, zaterdag meestal, gevist. Een enkele ervaring wil ik toch weer eens op papier zetten: ‘ter lering en vermaek’. Mijn vaste vismaat Henk, ving de afgelopen weken beduidend meer dan ik. Op zich geen probleem, maar ook als we dezelfde vlieg namen, bleek er wel degelijk een belangrijk, ik praat dan wel over wel en vrijwel niets vangen, verschil te blijven bestaan. Soms ben je al ziende blind, luidt ook een spreekwoord. En dat was in dit geval wel degelijk het geval. Hoewel we beiden met dezelfde vlieg viste, bleek de grootte van de vlieg een belangrijke, zo niet essentiële rol te spelen. Henk vist met haakmaat 12 tot 14 en ik met haakmaat 16 tot 20. Hierin lag het verschil tussen vangen en niet vangen. Nadat we gezamenlijk tot dit inzicht waren gekomen, bouwde ik een aantal vliegen op haakmaat 14, een voor mij al relatief grote haakmaat. Nadat we in plaats van op zaterdag, besloten om op zondag te gaan vissen, bleek dit, het aanpassen van de haakmaat, de oplossing is zijn. We vingen beiden weer als vanouds. Uit dit stukje blijkt maar weer eens dat het verschil tussen vangen en niet vangen, soms van kleinigheden afhangt!

Toch nog enkele vissen

Het is zaterdag 18 mei en ondanks het slechte weer, het regent behoorlijk, besluit ik toch nog een uurtje te gaan vissen. Aan de waterkant aangekomen, ziet het er niet best uit. Geen enkel teken van leven te bespeuren, ook daar waar enkele dagen tevoren bij het toen nog mooie weer, een enorm spektakel aan de gang was, waarbij kleine en grote vissen hun uiterste best deden om vliegjes en andere insecten van het wateroppervlak af te nemen. Een voordeel is wel dat het regenen minder wordt. Na ruim een kwartier vissen wordt het zelfs droog. Vanuit de bosschages en de bomen aan de waterkant vallen de druppels nog naar beneden. Bij iedere windvlaag komt er een waar druppelgordijn op het water terecht. Zelfs dat neemt in de loop van enkele minuten behoorlijk af. In eerste instantie viste ik met een droge vlieg. Dat leverde niets op: geen enkele beweging, geen rimpeltje te zien. Ik stap over op een wat zwaardere nimf: misschien ligt de vis dieper? Het kan ook zo zijn dat ze zich volledig hebben ‘volgevreten’ aan de vele insecten die door de overvloedige regenval op het water terecht zijn gekomen. Ook de zwaardere nimf levert met andere woorden niets op. Inmiddels wordt ik wel door de knutten, dat zijn zeer kleine insecten die veel jeuk veroorzaken. De knutten, knaasjes of kneiten behoren tot de Ceratopogonidae. Ook zij zijn wereldwijd verspreid. Van de ongeveer 4000 soorten komen er 700 in Europa voor, waarvan weer ongeveer 100 in Nederland. Ook bij de knutten steken de wijfjes om bloed te krijgen voor de rijping van de eieren. Vooral soorten die tot het geslacht Culicoides behoren kunnen lastig zijn voor warmbloedige individuen. Knutten komen voor in zoete en zoute moerassen, hoog- en laagveen, modder, uitwerpselen en paddenstoelen. Hoewel ze erg hinderlijk kunnen zijn wordt er in Nederland nauwelijks melding gemaakt van overlast. Er zijn wel veel soorten maar slechts de vrouwtjes van soorten uit het geslacht Culicoides steken mensen. De beten zijn gevoelig en kunnen enorm jeuken. Ik smeerde me dan ook in met zogenoemde muggenmelk, een goed product. Hoewel er nu tientallen, zo gene honderden om hoofd vliegen, heb ik er geen last meer van. Ik schakel over op een klein nimfje op haakje 18. Tussen de waterplanten weet ik op deze wijze toch nog enkele aardige visjes te vangen. Weliswaar geen grote, denk hierbij aan ruisvoorntjes van circa vijftien tot 20 centimeter, maar het maakte mijn dag weer goed.

Fantastische vissen

Afgelopen vrijdag 18 april ben ik 's-avonds na het avondeten toch nog even gaan vissen. Ik eerste instantie was ik sceptisch voor wat betreft mogelijke vangsten, zeker gezien de weersomstandigheden. Een waterig zonnetje begeleide mij terwijl ik rustig, nadat ik mijn vlieghengel had opgetuigd, naar de waterkant loop. Veel is er niet te zien dat ook maar enigszins op vis zou kunnen duiden. Ik besluit een relatief zware vlieg aan mijn leader te knopen, een kruising tussen een Taddy en een Pheasant Tail. Ik besluit om direct tegen de overkant te vissen, precies tussen het opkomend riet. Hoewel ik weet dat het me vliegen gaat kosten, biedt dat wel de meeste mogelijkheid om wat te vangen. De eerste worp bleek al een goude worp te zijn: een brasem van 47 cm. De tweede worp was een puinhoop. Ik kwam vast te zitten en verspeelde mijn vlieg. Ik vis met een 14/00 puntje. Wederom gekozen voor een relatief zware vlieg. Ook deze werd verspeeld. Ik besluit om mijn leaderpunt sterker te maken en bind er een 16/00 punt aan. Mijn keuzevalt nu op een zwarte vlieg, een eigen creatie die veel weg heeft van een Pheasant Tail, maar dan met een ruig lijfje van zwarte dubbing. Na enkele worpen, weer tussen het riet aan de overzijde van de vaart, zie ik mijn lijn strak lopen en heb ik een karper te pakken. Ik geef hem te veel speling en prompt loopt hij tussen de boomwortels van de boomstronken aan de overzijde door en verspeel ik de vis alsnog. Een mooie vis met een brede rug. Ik kies vervolgens voor een standaard nimfje, verzwaard met een koperen kopje op haakje 14. Een bruin ruw lijfje met enkele fazantenveertjes afgewerkt is mijn volgende vlieg. Ook hier weer een eigen maaksel. Aan de rechterzijde van mij zie ik wat beweging en ik gooi er over heen. Mijn vlieg daalt op het water, en gezien de diepte begin ik direct met strippen. Een enorm kolk en mijn lijn begint als een gek door het water te scheuren. Even later zie ik een mooie grote snoek, waarvan ik de afmeting schat op rond de 90 cm (visserslatijn daargelaten). Voorzichtig weet ik hem aan de kant te krijgen, maar ik zie dat mijn haakje niet erg goed zit. Als hij draait, snijden zijn vlijmscherpe tanden met hoge waarschijnlijkheid de leader door. Voorzichtig benader ik de snoek en hij geeft een draai en weg is ie. Het blijkt dat ik inmiddels al bijna twee uur aan de waterkant vertoef. Een periode die met de snelheid van het licht voorbij lijkt te zijn gegaan. Als ik naar huis vertrek, weet ik in ieder geval dat mijn adrenaline enkele malen tot ongekende hoogte was gestegen. Ik had op niets gerekend, maar toch gekregen. Wat kan vliegvissen toch mooi zijn.

Prachtige voorn

Het is vandaag vrijdag 4 april 2008. Henk en ik gaan vanmiddag toch nog even vliegvissen in de hoop een aardige vis te kunnen verschalken. We rijden richting 's-Gravenland, waar we het eerst met enkele vliegjes proberen. Waaronder de pheasant tail en enkele andere nimfen. Het wordt niets. Nadat ik mijn leader wat extra heb verzwaard met een loodhageltje, komt de nimf wat dieper te liggen en lukt het toch om enkele aardige visjes te vangen: een blankvoorn van 16 cm en een ruisvoorn van 24 cm. Geen extreme vissen, maar net even leuk. Na verloop van tijd verkassen we naar een andere stek, dichter bij Loosdrecht. Hier vangen we niets en we besluiten om nogmaals te verkassen. Op deze nieuwe stek, vang ik op een wat zwaardere nimf twee snoekjes, terwijl het snoekseizoen gesloten is, en een mooie baars. Echter geen vis die in dit seizoen gevangen mag worden. Henk weet een baarsje te verschalken. Nogmaals gaan we naar een andere visstek toe. Hier vang ik niets, maar Henk weet een fantastische ruisvoorn van 37 cm te vangen. Een fantastische vis, waarvan hij in eerste instantie dacht dat het ook een snoekje was. Een prachtige ruisvoorn met fantastische kleuren. Ondanks dat het niet de mooiste dag was, zeker niet qua temperatuur, was het achteraf toch nog een mooie middag geworden.

Vliegvissen 01

Donderdag 27 maart 2008. Het is rustig, maar koud als ik besluit om met mijn zoon en mijn neefje te gaan vliegvissen. Mijn neefje moet het nog leren en we besluiten om in de buurt, waar zowel het water wat dieper is, maar ook minder diepe stukken aanwezig zijn. Een aantal verschillende vliegen hebben we geprobeerd, allemaal nimfen van uiteenlopende typen. Mijn neefje heeft de eerste lessen in het vliegvissen gekregen en heeft de smaak aardig te pakken. Na ruim twee uur vissen hebben we nog niets gevangen. Mijn neefje krijgt, nadat hij zijn nimf tot ongekende diepte had laten zinken, een aanbeet. We zien het alle drie gebeuren. Hij was zo opgewonden dat hij niet meer wist wat te doen en weg was de vis. Een eerste aanzet was gegeven. Niets gevangen, maar wel enkele uren aan de waterkant vertoeft. De volgende keer beter.