Prachtige dag

Afgelopen zaterdag ben ik afgestapt van mijn favoriete vlieg(en) en heb eens een andere geprobeerd. Een combinatie van de Black Gnat Trude en de Red Trude. Dat wil zeggen het lijfje van de Red Trude, evenals de zwarte hackle en de straat van de Black Gnat Trude. Feitelijk combineer ik hier een zwevende en een drijvende vlieg. De ribbing om de body is wat korter op elkaar gebonden, zodat de vlieg wat zwaarder (ietsjes maar) is uitgevoerd en daardoor langzaam zinkt. Het geheel is gebonden op een haakje 12. Een formaat dat voor mij erg groot is, als je bedenkt dat ik meestal bindt op haakje 20/18, minder op 16 en soms op 14. De leaderpunt was 14/100 op een #5/6 lijn.
Op mijn favoriete vliegen heb ik de afgelopen weken wel aardig gevangen met enkele uitschieters in de richting van de 30 cm (ruisvoorn, rietvoorn, blankvoorn en baars). De nieuwe vlieg bleek echter, in ieder geval deze zaterdag, een gouden keuze te zijn geweest. De kleinste vis had een afmeting van 21 cm, terwijl enkele voorns ruim de 35 cm haalde. Enkele baarsen bleken zich ook op deze vlieg te hebben verkeken. Er zat er eentje tussen van 44! cm. Enkele toeschouwers waren wild enthousiast en heb ik waarschijnlijk overgehaald om ook eens te gaan vliegvissen.
Ik wil alleen maar aangeven dat, zoals het gezegde ook luidt, "verandering van spijs doet eten". Of dat ook daadwerkelijk letterlijk door de vis wordt genomen, betwijfel ik, maar het kan geen kwaad om eens wat anders te proberen, wil ik maar aangeven.

Enkele mooie voorns

Het was gisteren slechts weer, desondanks vond ik het raadzaam (soms een eufemisme voor werk ontlopend gedrag), om toch mijn geluk maar te beproeven. Er was geen enkel kringetje op het water te zien. Als vliegvisser ben je toch afhankelijk van hetgeen je op zicht ziet. Na langs de waterkant te zijn gaan lopen, zie ik een hele kleine beweging aan de overkant tegen het riet aan, maar wel onder het struikgewas. Zoals gewoonlijk tracht ik mijn vlieg - in mijn geval een klein nimfje op haakmaat 18 - onder de struiken te krijgen. Het resultaat het vangen van een boom die niet mee wilde werken en weg de eerste vlieg. Het lostrekken ging ook niet helemaal zonder slag of stoot. Als doorgewinterde visser probeerde ik voorzichtig mijn vlieg uit de takken te 'sjorren', dat uiteraard niet lukt. En bij een leaderpunt 14/00 is de kracht die je aldus kunt uitoefenen ook niet van dien aard dat je er complete struiken en bomen kunt verplaatsen.

De volgende vlieg aan de leader bevestigt en dan nog eens geprobeerd. Hoewel ik niet in de takken van de struik terecht kwam, bleek er een tak onder water te zitten, die ook niet wilde meewerken. Het resultaat laat zich raden: weer een vlieg minder. Als koppige visser trachtte ik het vervolgens nog een keer, maar nu met een redtag in mijn eigen versie, namelijk met een wit staartje in plaats van een rode. Een vliegje dat in ieder geval niet zinkt, zoals de nimf.

De eerste worp was te dicht bij, dus voor de inmiddels berucht geworden struiken. De volgende worpen werden steeds nauwkeuriger, of durfde ik steeds meer, en na enkele worpen kwam de vlieg precies daar waar ik hem hebben wilden. Een kleine rimpeling op het oppervlak liet weten dat het niet ongemerkt was gebleven en even later verdwijnt het vliegje. Een kort moment wachtend, sla ik rustig en beheerst aan en de eerste vis hing. Het bleek een leuke ruisvoorn te zijn van 23 cm. Geen wereldschokkend nieuws, maar gewoon leuk. De volgende worpen brachten niets en ik besloot maar weer verder te lopen.

Uiteindelijk heb ik enkele kilometers gelopen en nog verschillende aantrekkelijke vissen gevangen. Hieronder enkele baarsjes en een baars, enkele blankvoorns waarvan de grootste een kleine 27 cm was, nog enkele ruisvoorns en een brasem(pje). Kortom, enkele uren langs de waterkant gelopen, gevist en ook nog wat gevangen. Wat wil een mens meer op zijn 'vrije' werkdag.

Eindelijk beter weer

Hoewel het vandaag slecht weer is, hebben mijn maatje Henk en ik de afgelopen weekeinden weer regelmatig kunnen vliegvissen. Het was even zoeken naar de juiste vliegen, maar daarna ging het best goed. Wel moesten we de vis actief opsporen, want duidelijk zichtbaar waren ze niet. De grootte varieerden van circa 10 cm tot 29 cm voor de ruisvoorn, vanaf 14 cm tot 21 cm voor de blankvoorn en de baars ging qua grootte van 7 cm (!) tot 27 cm. Alle vissen zijn gevangen op een nymph en meer gespecificeerd op de pheasant tail nymph. Alle andere vliegen (nimfen) lieten ze links liggen. Ook enkele nieuw ontwikkelde en gebonden nimfen deden niets. Niet alleen de vlieg zelf was van belang, ook de grootte van de haak bleek van doorslaggevende betekenis te zijn. Groter dan haakmaat 14 deed niets meer, terwijl de beste haakmaat 18 bleek te zijn. Zelf heb ik met een aftma #3 gevist, terwijl Henk met een hengeltje #6 zat te pielen.
Zo hebben we in ieder geval de eerste redelijke dagen van het jaar, veel lopend langs de waterkant, een aantal vissen weten te verschalken.

Catch and Release is onmogelijk geworden in Zwitserland, de wetgeving is veranderd!

Vissen met het doel om de vis weer vrij te laten is verboden in Zwitserland vanaf 1 januari 2009. Verbaasd na het lezen van het artikel van Alexander Schwab (filosoof) in Visionair over de belemmering van de uitoefening van de sportvisserij in Zwitserland heb ik op internet de rechtsartikelen opgezocht die handelen over het vissen in dit mooie land. In de “Tierschutzverordnung vom 23. April 2008 (TSchV) Art. 16 Verbotene Handlungen bei allen Tierarten“, staat dat verboden is: “das Angeln mit der Absicht, die Fische wieder frei zu lassen“

Wat doe ik dan verkeerd? Vroeg ik me meteen af als vliegvisser. Is mijn respect voor de natuur te weinig? Ben ik niet Fair genoeg? Ben ik niet verantwoordelijk genoeg? En sterker nog: kan iemand anders dat voor mij bepalen?
De inkijk in de natuur door sportvissers maakt het juist mogelijk om de belasting van invloeden op het leven onderwater te beoordelen. Naar mijn bescheiden mening is de belasting door vissers en al helemaal door vliegvissers in het geheel van de bedreigingen uiterst gering. Juist door het terugzetten van de vis door een visser wordt een bestand zo min mogelijk bedreigd. Ik wil niet doden. Ik wil de natuur in zijn geheel beleven en ben al gelukkig met één mooie aanbeet, een waterspreeuw of een mooi landschap.

Mijn betrokkenheid bij herstel en behoud van de natuur is juist toegenomen door het vliegvissen. Alle leden van de VNV steunen bijvoorbeeld het programma ter herstel van de Zalm in de Rijn. Kortom een verandering van mijn morele waarden en normen, beter doordacht en met het oog op behoud en de toekomst. Mijn plezier in het vissen en respect voor vissen is hierdoor juist toegenomen. Nu bezit Zwitserland schitterende natuur en willen ze dit behouden.
Zij doen dit door wetgeving op basis van het voorkomen van lijden voor alle levende wezens. Hierbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen wezens met haren, veren, schubben of een chitine skelet. Dit advies van de Ethiekcommissie van Zwitzerland is overgenomen door de staat. Dit heeft geleid tot de afschaffing van Catch and Release en zullen alle nog te vangen vissen door Sportvissers in Zwitzerland meteen gedood moeten worden. (Artikel 100 Fang2 Zum Verzehr bestimmte Fische sind unverzüglich zu töten. Stel je voor, je bent met je zoon aan het vissen, hij is 9 en jij bent 40, hoe ga je dat uitleggen! Zoiets wil ik zelf bepalen. Het is duidelijk dat dit de doodsteek is voor het vliegvissen in Zwitserland! Het leven bestaat uit onderscheid. Van de ontelbare bacteriën tot planten en van schimmels tot het vogelbekdier, een enorme diversiteit. Het is niet alleen een vergissing van de Zwitserse regering om al het leven van verschillende levende wezens gelijkwaardig te stellen maar ook een bedreiging voor de biodiversiteit omdat elke gevangen vis gedood moet worden.
Albert van den Brink

VNV staat ook op VISMA

Van 26 tot en met 29 maart vindt voor de 41ste keer de grootste hengelsportbeurs van Europa plaats in Ahoy Rotterdam. Visma staat ook in 2009 garant voor een compleet overzicht van het aanbod op hengelsportgebied en een aantrekkelijk programma voor het publiek. Bovendien is in 2009 aansluiting gezocht bij de belevingswereld van het publiek. Want zowel de fanatieke hengelsporters als recreatieve vissers die incidenteel een hengel uitgooien blijken compleet Vismaf te zijn. Jong of oud, man of vrouw; passie voor vissen blijkt bij veel mensen aanwezig.
Naast een interessant exposantenaanbod krijgen bezoekers in het VismaTheater kennis uit de praktijk overgedragen door de beste topvissers. Ook de Ierse Pub, de castingbaan en de waterbakken zijn weer aanwezig.
Ook dit jaar zal de VNV (Vereniging Nederlandse Vliegvissers) op de beurs aanwezig zijn. Uitgebreide demonstraties zullen de bezoeker ten deel vallen.

Het verschil

We hebben al weer enkele weken achtereen op onze vaste visdag, zaterdag meestal, gevist. Een enkele ervaring wil ik toch weer eens op papier zetten: ‘ter lering en vermaek’. Mijn vaste vismaat Henk, ving de afgelopen weken beduidend meer dan ik. Op zich geen probleem, maar ook als we dezelfde vlieg namen, bleek er wel degelijk een belangrijk, ik praat dan wel over wel en vrijwel niets vangen, verschil te blijven bestaan. Soms ben je al ziende blind, luidt ook een spreekwoord. En dat was in dit geval wel degelijk het geval. Hoewel we beiden met dezelfde vlieg viste, bleek de grootte van de vlieg een belangrijke, zo niet essentiële rol te spelen. Henk vist met haakmaat 12 tot 14 en ik met haakmaat 16 tot 20. Hierin lag het verschil tussen vangen en niet vangen. Nadat we gezamenlijk tot dit inzicht waren gekomen, bouwde ik een aantal vliegen op haakmaat 14, een voor mij al relatief grote haakmaat. Nadat we in plaats van op zaterdag, besloten om op zondag te gaan vissen, bleek dit, het aanpassen van de haakmaat, de oplossing is zijn. We vingen beiden weer als vanouds. Uit dit stukje blijkt maar weer eens dat het verschil tussen vangen en niet vangen, soms van kleinigheden afhangt!

Toch nog enkele vissen

Het is zaterdag 18 mei en ondanks het slechte weer, het regent behoorlijk, besluit ik toch nog een uurtje te gaan vissen. Aan de waterkant aangekomen, ziet het er niet best uit. Geen enkel teken van leven te bespeuren, ook daar waar enkele dagen tevoren bij het toen nog mooie weer, een enorm spektakel aan de gang was, waarbij kleine en grote vissen hun uiterste best deden om vliegjes en andere insecten van het wateroppervlak af te nemen. Een voordeel is wel dat het regenen minder wordt. Na ruim een kwartier vissen wordt het zelfs droog. Vanuit de bosschages en de bomen aan de waterkant vallen de druppels nog naar beneden. Bij iedere windvlaag komt er een waar druppelgordijn op het water terecht. Zelfs dat neemt in de loop van enkele minuten behoorlijk af. In eerste instantie viste ik met een droge vlieg. Dat leverde niets op: geen enkele beweging, geen rimpeltje te zien. Ik stap over op een wat zwaardere nimf: misschien ligt de vis dieper? Het kan ook zo zijn dat ze zich volledig hebben ‘volgevreten’ aan de vele insecten die door de overvloedige regenval op het water terecht zijn gekomen. Ook de zwaardere nimf levert met andere woorden niets op. Inmiddels wordt ik wel door de knutten, dat zijn zeer kleine insecten die veel jeuk veroorzaken. De knutten, knaasjes of kneiten behoren tot de Ceratopogonidae. Ook zij zijn wereldwijd verspreid. Van de ongeveer 4000 soorten komen er 700 in Europa voor, waarvan weer ongeveer 100 in Nederland. Ook bij de knutten steken de wijfjes om bloed te krijgen voor de rijping van de eieren. Vooral soorten die tot het geslacht Culicoides behoren kunnen lastig zijn voor warmbloedige individuen. Knutten komen voor in zoete en zoute moerassen, hoog- en laagveen, modder, uitwerpselen en paddenstoelen. Hoewel ze erg hinderlijk kunnen zijn wordt er in Nederland nauwelijks melding gemaakt van overlast. Er zijn wel veel soorten maar slechts de vrouwtjes van soorten uit het geslacht Culicoides steken mensen. De beten zijn gevoelig en kunnen enorm jeuken. Ik smeerde me dan ook in met zogenoemde muggenmelk, een goed product. Hoewel er nu tientallen, zo gene honderden om hoofd vliegen, heb ik er geen last meer van. Ik schakel over op een klein nimfje op haakje 18. Tussen de waterplanten weet ik op deze wijze toch nog enkele aardige visjes te vangen. Weliswaar geen grote, denk hierbij aan ruisvoorntjes van circa vijftien tot 20 centimeter, maar het maakte mijn dag weer goed.